Bu Yol Nereye Gider...

“Izmir’in farkli bir dindarligi var. Bu dindarligin irfan gelenegine ihtiyaci var.”

Sonraki açiklamalarla farklilastirilan söylemin ilk hali bu.

Iyi de, neden söylendi.

Batinin seküler anlayisa dönük bir yüzünün olmasi miydi buna sebep yoksa komünist bir anlayisla dini yasayanlarin sadece bu cephede kalisi miydi.?

Komünist bir bakis açisiyla insanlar din olgusunu yasayamazlar miydi yoksa? 

Batiya seküler derken, din sadece öteki dünyayi düzenleyen bir inanis miydi yoksa dünya üzerindeki yasami, insan hayatini sevgi ve paylasima tasiyan bir olgu muydu?

Çogu zaman Islam dinini komünizm bir sisteme daha yakin bulmuslugum vardir. Fazla derine inmem de gerekmiyor bunu söylerken.

Komünizm, toplumsal bir örgütlenmedir. Bu örgütlenmeyi siyasi kilan ise farkli görüs kanallarindaki politik hareketlerdir. Kendi adima gelistirdigim bakis açisi ise komünizmin siyasi bir olgu degil, toplumsal bir olgu olusudur.

Dinini, içinde yasadigi dünya için degil de baska alemler için yasayanlar elbette ki bu söylediklerimi komik bulacaklar. Benim de onlara hayretle bakmadigimi söyleyemem dogrusu.

Islam dininin önerdigi, farz kildigi her vecibe, her davranis önce yasanilan dünyaya ve o dünyanin üzerindeki canlilara hitap eder. Her farzin önce dünyevi tarafi ön plana çikmalidir. Tuttugu orucu, kildigi namazi öteki dünya için degil önce kendi sagligi için gerçeklestirmelidir müslüman kisi. Inandigi namazin, orucun farz olusundan daha önce gelir kendi sagligini korumasi, hayatini saglikli idame ettirmesi. Bunlar üzerinde çok fazla düsünülecek seyler degildir aslinda. Hayat her gün gözümüze sokar bunun böyle oldugunu.

Inanan kisi ruhu daraldiginda gider abdest alir rahatlamak için, inanmayan ise su ile irtibatini kesmez, elini yüzünü yikar ayni amaca hizmetle. Inanan kisi namaz kilar ki hareket rahatlatir onu, inanmayan da çikar yürür sokak sokak. Her vecibenin vardir dünya ile baglantisi.

Islam dininin bu dünya ile baglantisini kesmeye çalisanlar, insan sevgisinden kendini soyutlamis, paylasimdan uzak, sadece kendini düsünen, bencil, çikarci, içine Allah sevgisi degil de Allah korkusu yerlestirmis zavallilardir.

Birinin ihtiyacini gidermek, yoksula yardim etmek, imkani olmayanla imkanlarini paylasmak öteki dünyaya hizmet etmez. Bunu sadece bu amaçla yapan kisi en bencil, en zavalli, inandigindan en uzak kisidir.

Hiç kimse bu düsünce ile melek rolünü oynamasin, kendini de kandirmasin. Inanilan seye varilan yol her zaman ayni olmaz. Tanrinin takdirini kazanmak için çikilan yol her zaman yarim kalir. Ama insan kalbinin takdirini kazanmak her zaman ona giden yoldur.

Dünyaya, Islam dinine Tanri’nin kralligi gibi bakamazsiniz.

Bakarsaniz da en büyük yanilgiya siz düsersiniz.

O bir sunudur, bir tercihtir.

Sizi, iyiye, güzele tasiyan bir tercih.

Bu zorunlulugu o önermezken siz onun yerine vekillik edemezsiniz.

Ruhani güzellik öteki dünyaya hizmetle degil bu dünyadaki olan biteni anlayip, yanlisi düzeltmekle olur. Bu yanlislar tutulan oruçlarda, kilinan namazlarda yapilan yanlislar degildir, gasplarla, tacizlerle, ölümlerle, zulümlerle, savaslarla gelen yanlislardir.

Kapitalizmin ayirdigi siniflar arasindaki yanlislardir.

Çok fazla felsefi sözcük kullanmaya, çok fazla edebiyat yapmaya gerek yok bunu anlamak ve anlatmak için. Sadece dünya üzerindeki fotograflara bakmak, baktigini görmek yeter.

Nereden geldik biz bu meseleye?

Izmir’in(bati) irfan sahibi olmadigindan!

Müslümanligin en yaygin oldugu Afrika insanligi agliyor, dogunun hümanizmi içler acisi.

Neden?

Bati çok mu iyi, elbette degil. O zaman sikinti sadece bati da degil, dünya insanliginda.

Egolarin törpülenmedigi, inadina yalnizlasan bir dünya insanliginin uluslar arasi kapitalizme yem oldugu su zamanda, insanlarin seklen ibadetinin ne anlami var ki.

“Irfan” batinin eksikligi degil, tüm insanligin eksikligidir.

Körü körüne kadercilik, her seyin tanridan geldigine inanmak ne kadar dogrudur?

Israil Filistin’i vuracak, Filistin kadercilik yapacak, Sirplar vuracak Bosna kadercilik yapacak, Fransa vuracak Ruanda kadercilik yapacak, Amerika vuracak Felluce kadercilik yapacak gibi gibi.

Oldu o zaman.

Biz çenemizi fazla yormayalim, onlar kadere yorsunlar!

Birakin seklen hükmetmeyi de aklen hükmedin, kalben hükmedin, insanligin tozunu attirin da göreyim sizi.

Iste o zaman ayakta alkislamayan ne olsun…