Türkan Albayrak kazandı

Türkan Albayrak kazandi

Pasabahçe Devlet Hastanesi’nde sendikali oldugu için isten çikarildiktan sonra tek basina direnise geçen Taseron temizlik isçisi Türkan Albayrak, direnisinin 118’inci gününde isine geri döndü.

Albayrak, direnisinin 118’inci gününde Istanbul Il Saglik Müdürlügü yetkililerinin Sariyer Toplum Sagligi Merkezi’ndeki is teklifini kabul etti ve direnisini sonlandirdi.

Albayrak, direnisini sonlandirirken kendisine destek olan herkese tesekkür etti; taserona ve güvencesizlige karsi mücadelesinin sürecegini belirtti.

Albayrak, isten çikarildiktan sonra üyesi oldugu Türk-Is’e bagli Saglik-Is tarafindan sahiplenmemis ve tek basina hastane bahçesinde çadir açarak direnise geçmisti. Direnis süresince bir defa çevik kuvvet polisinin saldirisina ugramis ama eylemine kararli bir sekilde devam etmisti. Albayrak’in direnisi direnislerini sürdüren diger isçiler, demokratik kitle örgütleri, ilerici kurumlar ve sanatçilar tarafindan ziyaret edilmisti. Albayrak, 29 Ekim günü açlik grevine baslamis ve açlik grevinin 6’nci gününde Istanbul Il Saglik Müdürlügü yetkilileri Albayrak’a is teklifinde bulunmustu.

Albayrak, Pasabahçe Devlet Hastanesi’ne de sendikali oldugu için sürgün edilmisti. Albayrak, 5 sene önce Türk Telekom’da çalisirken sendikali oldugu için isten çikarilmis, açtigi davayi kazanmisti; ancak evi Sariyer’de olmasina ragmen Istanbul Anadolu Yakasi’nda bulunan Pasabahçe Devlet Hastanesi’ne sürgün edilmisti.

'Ekmegim, onurum, isim için direndim, birlikte kazandik' - Türkan Albayrak

118 gündür devam eden direnisim ve 7 gündür sürdürdügüm açlik grevime, isime geri döndügüm için son veriyorum.

Direnise baslamam, Pasabahçe Devlet Hastanesi’nde taseron firma tarafindan isten atilmamla basladi. Ben, haksiz yere, sendikali olmak istedigim için, emegimin karsiligini almak istedigim için isten atilmistim.

Bu benim, sendikali olmak için ilk isten atilmam degildir. Daha önce çalistigim Türk Telekom’dan da bu sebeple isten atilmistim. Davam sonucunda ise geri alindim ama Sariyer’de oturmama ragmen Pasabahçe Devlet Hastanesi’ne sürgün edildim. Amaçlari beni yildirmak ve pes ettirmekti. Ama ben 5 yil boyunca Sariyer’den Pasabahçe’ye gidip-geldim.

118 gün boyunca, direnisi gece-gündüz hastane bahçesinde kurdugum çadirda sürdürdüm. “Isim ve onurum için direniyorum, ise geri dönebilmek için her seyi yaptim” dedim. “Tek çarem bedenimi açliga yatirmak” diyerek, 29 Ekim’de açlik grevine basladim. Direnise destek, bu açlik greviyle ikiye katlandi. 118 gündür sesimi duymayan yetkililer, açlik grevimin 7. gününde beni duymak zorunda kaldilar.

Saglik Bakanligi yetkilileri bu duruma kayitsiz kalamadilar. Biliyorum ki, üzüldükleri için degil, olacaklardan korktuklari için çadirima gelip is teklif ettiler. Evime yakin Sariyer Toplum Sagligi Merkezi’nde isin hazir dediler. Ben de kabul ettim.

Ben, Pasabahçe Devlet Hastanesi’ne sürgün gelmistim. Bu kosullarda orada ise baslamak, bu direnisin kazanimidir. Direndim, kazandim. Isim, onurum, ekmegim için direndim, birlikte kazandik. Bu direnisin bana ögrettigi çok sey oldu… Haksizliga karsi boyun egmemek ve direnmek gerektigi ve dayanismanin ne kadar büyük bir güç oldugudur. Halkin her kesiminden; gencinden yaslisina, isçisinden issizine, kadinindan erkegine, sanatçisindan ev hanimina, ögrencisinden memuruna, emeklisine, yazarindan çizerine kadar herkesin verdigi büyük destek, dayanisma ve gösterdikleri duyarlilikla, bu direnis zaferle sonuçlandi. Ortak soruna karsi birlikte mücadele verildiginde, kazanamayacagimiz hiçbir seyin olmadigini gördüm. Tek basina olmak önemli degil, önemli olanin birlikte, örgütlü bir sekilde mücadele etmek oldugunu ögrendim direnisle. Bana karsi polis, zabita, hakim yani devlet, topyekun saldiriya geçmisti. Ama bu saldiriyi yine biz topyekun püskürttük. Saldiran kim olursa olsun, kazananlar direnenler, kaybedenlerse onlar olacaktir. Bugün bunu bir kez daha görüyoruz.

Ben bu direnisimle; halkima, isçi kardeslerime, direnerek kazanilacagini gösterdim. Direnenlerin yalniz kalmayacaklarini gösterdim.

Ise geri dönmekle, mücadeleden vazgeçmiyorum. Taseronlastirmaya, güvencesiz çalistirmaya, sendikasizlastirmaya ve örgütsüzlüge karsi mücadelem devam edecek.

Direnis çadirina desteklerini hiç esirgemeyen sanatçilara, yazarlar, aydinlara, gazetecilere, demokratik kitle örgütlerine, sendikacilara, devrimcilere, telefonumu arayanlara, mesaj yollayanlara, ise geri dönmem için tek tek imza verenlere, hücrede, tecritte yalniz olup ama beni mektuplari ile yalniz birakmayan özgür tutsaklara, uzaklardan yüregiyle destekleyenlere, maçlarda pankart açanlara, bana maddi-manevi destek sunan herkese ve Pasabahçe-Beykoz halkina tesekkür ediyorum…

Iste böylesi bir güç, direnisi zaferle taçlandirdi.

sendika.org