12 Eylül işkence tanığım ile 35 yıl sonra

12 EYLÜL ISKENCE TANIGIM ILE 35 YIL SONRA BULUSTUK

12 Eylül 1980 fasist askeri darbesi dönemiydi.

12 Eylül 1980 fasist askeri darbesi döneminde Almanya’daydim.

O zamanlar,iletisim imkanlari çok kisitliydi.Cep telefonlari yoktu,internet yoktu vs.

Almanya’da bulunan arkadaslarimla birlikte,darbecilere karsi savasmak üzere,5 kasim 1980 tarihinde Almanya’dan Türkiye’ye geldik.

Istanbul’a geldigimizde gördüklerim ve sahit olduklarim sonucunda hüsrana ugramistim.

12 Eylül 1980 fasist askeri darbesi olunca,o anli sanli devrimci geçinenlerin her biri bir yerlere kaçmislardi,kimisi de yurtdisina kaçmisti.

Bu gerçekler isiginda ülkemize bosuna dönmüs olduk ve cisciplak ortada kalakaldik!

Ne yapalim,edelim derken,askere gitmeye karar verdim.

Iskenderun’da sona eren acemi birligi sonucunda Istanbul Bogaz Komutanligina sevkedilmistim.

Aradan fazla bir zaman geçmeden kapimiz çalindi ve askeri birlikten alinarak 25 gün süren iskence dönemi sürecini yasadim.

Askeri birligimden beni alan çeteler,önce albay rütbesindeki komutana çikardilar.

“Geçmiste herhangi bir sey var mi?” diyen albaya,”Yok” dedim.

“Bir sey yoksa sorun degil” diyerek beni çetelere,iskencecilere teslim etti.

Beni teslim alan siyasi polis iskenceci çeteleri gözlerimi bagladi,ellerimi arkadan kelepçeledi ve faili meçhul dosyalari üstüme yikmak için ver ettiler iskenceye!

Bütün gün süren iskence çesitleri sonucunda,aksamlari verilen molalarda,arkadan kelepçeli olan ellerimi su borularina kelepçeleyip,falakadan sismis ayagimin üzerinde sabaha kadar dineltiyorlardi.

Bütün bu iskenceler,Istanbul,Beykoz’da Asayis Birlikleri Komutanliginda siyasi polis iskencecileri tarafindan gerçeklesiyordu.

25 Süren iskence sürecinin sonlarina dogruydu sanirim.

Gördügüm iskence sonucu her yanim sanciyor,gözüm bagli,ellerim arkaya kelepçeli ve su borusuna kelepçelenmisim,aklim basimdan gitmis.

Asayis Birlikleri Komutanligi Beykoz (su an Beykoz’daki adliye binasinin oldugu yer)’de bir sese odaklandim,

“Turan Kasim’i tanir misin?”

Turan Kasim’i hem Görele’den tanirim,hem Iskenderun’da acemi birlikte birlikteydik,ordan tanirim ama ihtiyatli davranarak; “Görele küçük bir yer,orda herkes birbirini tanir” diye cevapladim.

Soruyu soran megerse Turan Kasim’mis!

Bir hamlede kelepçemi çözdü,gözlerimi açti,saskinlikla yüzüme bakinip duruyorken birdenbire bana sarilip aglamakli oldu.

Ben ise,Turan’i puslu görüyordum.

Beni lavaboya götüren Turan,elimi,yüzümü ve ayaklarimi yikadi,temin ettigi sütü içirdi.

“Beni kaçir Turan” diyorum.

Turan cevapsiz kaliyor,saskinlik içerisinde,ne yapacagini bilemiyor.

“Turan biseyler yap,yoksa ölecegim” diyorum.

Turan çaresizce yüzüme bakip duruyor.

***

Iste,o günden bugüne tam tamina 35 yil sonra Turan Kasim ile,31.1.2015 cumartesi günü,Düzce’de,Hava Kirligini Protesto mitinginde bir araya geldik.

“Turan beni neden kaçirmadin?”diyorum, Turan çaresizce yüzüme bakip duruyor.

Haber : Ali Dursun www.gorelesol.com