DOĞURGAN ACISI
Ufukları karlı dağlar,
yakını acı,uzak ayrılıklardan geliyorum
közlenmiş özlemlerimi çığ altında büyüyerek…
Her solukta örterim düşlerimi
geçmiş, gelecek
yırtar ıslak gülüşte uykularımı…
Süzülür koynuma
……..kara,aç bir çocuk
bastıkça bağrıma
……..harlı soluğunda
………… kaynar tenim
………………..taşar sütüm
…………………yırtılır memelerim.
Emse kan akacak
delik deşik yüreğim
ölüm,utanır bakmaz yüzüme…
Her acıya içinde koşar analar
aç soluğu vurdukça gözüne
kurşun yağar rahmine
yırtılır göğün mavisi
erir,kömür kızgını günde
ömrünün yarısı…
Baktıkça öfkeye büyür sesim
tanı doğurgan kokumdan
asıl memelerime çocuk
kılcal damarlardan bile süt yürüyor göğsüme
doğurgan acısı
çığlık sonrası ağlayan seste diner
asıl memelerime ço….
Teni,gözü karada olsa
aç çocuklar korkar karanlıktan
beş binlik yıllık haykırışımızı yanına al
kör iğnenin kazdığı kuyuda sabahlarız...