Sayfayı Yazdır | Pencereyi Kapat | Resimleri Göster
Açıklama:
Kategori: Köşe Yazarları
Eklenme Tarihi: 10 Ocak 2012
Geçerli Tarih: 21 Kasym 2024, 20:38
Site: Görele Sol Platformu
URL: https://www.gorelesol.com/yazar.asp?yaziID=7712
Ben öldüm. Simdi degil, yeni degil, ben öldüm. Hep acinin içinde gül/düm.
Sinir ticareti legallesecekmis, aman ne güzel. Devletin, milletin, milletin vekillerinin bildigi ve dünden bugüne süregelen bir hal illegaldi de bugün mü legallesecek? Komik olmayin. Ben tasidim, siz zengin oldunuz, korkmayin, isminizi vermeyecegim. Ben o isimleri yük tasidigim katirlara verdim çünkü. Onlar oldu benim yoldasim. Is yok, as yok, bir katir tahsis edildi bana; ona da deh dedim, sinirin sen tarafinda kaldi. Simdi kalkmis sen bana sinir ötesi mi diyorsun?
Haberin vardir ama ben yine de söyleyecegim. Zengin olmadim, sadece isinmak, doymak, okumak için, kisaca yasamak için sinirin bir o yani bir bu yani yaptim ben. Ve sen beni durdurmadin, babami da, dedemi de durdurmadigin gibi. Bana yatirim yapmaktan daha kolay geldi buna göz yummak. Ben gizli yapmadim ki, sen göre göre yaptim. Simdi kalkmis sen bana “kaçakçi” mi diyorsun? Kendini kandiriyorsun. Ben bir gram özgürlük, huzur, bir fiske baris kaçirmadiktan sonra senden, hayatimi ortaya koyarak yine hayatim için sinirlar arasi gezmissem bundan ben mi utanmaliyim?
Topragim yok benim. Beni önce sen sürdün topraklarimdan, sonra da dagin arkasi vurdu. Gelmedin. Uzun zaman seni bekledim ben burada kaderimle beraber. Belki bir mühendisin, belki bir vekilin, belki bir doktorun, ögretmenin gelir diye, nerdeydin? Çok mesguldün batilasmayla, batiya yatirim yapmayla, siyasetinle, hirsinla, egonla. Beni bunlar için harcadin, görmedin, neler yasadim, neler hissettim bilmedin. “nasilsin” demeye bile gelmedin. Töre denilen illeti, terör denilen sirreti üzerimden bile bile toplamadin, isine geldi çünkü. Ben senin gündem yaratan, ortaligi kaynatan, bir seylerin üzerini örten malzemen gibiydim. Bu halimle heybende durmam ondan.
Geç bunlari anam babam, geç. Ben hep kötüydüm, hiç iyi olmadim ki. Hep yarali, hep hasta. Dilimi, dinimi kursuna dizdin. Kelimelerim ve dualarim kayip artik. Bilir misin, caniler, en sessiz, en itaatkâr, en iyi insanlardan çikarmis.
Gücün bir bana yetti, oysa ben suçlu degildim ki. Tek derdim senin gibi yasamakti.
Benim yasim 14, benim yasim 17. daga çikincaya kadar aramadin hiç agabeylerimi, daga çiktiktan sonra taktin ardina bütün milleti. Beni de arayacak halin yoktu da, ayagin dolasiverdi benim gece gündüz gezdigim sinir boyuna.
Ben öldüm, huzura kavustu mu bu topraklar? Ben huzura kavustum ama yorulmustum, bu gencecik bedenimle çok yorulmustum. Simdi gelmis “kan parasi” ödemek istiyormussun. Bana sunamadigin hayata fiyat mi biçiyorsun? Satin alabilecek misin benim umutlarimi, düslerimi? Benim düslerim pahalidir, ben topragimi düslerim, dilimi, dinimi, barisi düslerim çogu zaman, özgürlügümü, huzurumu. Benim düslerim çok beden büyük gelecek sana. Sen hiç kendini kandirma ve vicdanini rahatlatmaya çalisma. Eger biraz vicdan yaptiysan hiç gitmeyecegim senden, önceleri her gece, sonralari ara sira ama her zaman…
Sen beni sevmedin, sevemedin ama ben bu topraklarin çocuguyum, dedem de öyleydi, onun dedesi de. Göbek bagimi bir saat uzakliktaki bir okulun bahçesine atmislar, okusun da adam olsun diye. Ama ben okumak için kaçakçi oldum. Senin kaçirdiklarini düsününce kendimle gurur duyuyorum.
Simdi kalkmis bana kaçakçi diyorsun, sinir ötesi diyorsun, terörist diyorsun, alnindan öpüyorum senin…
Ben sen de vücut bulamadim ama sen benim düslerimde can çekiseceksin…
sevgi dündar/8ocak2012