Sayfayı Yazdır | Pencereyi Kapat | Resimleri Göster
Açıklama:
Kategori: Köşe Yazarları
Eklenme Tarihi: 02 Temmuz 2015
Geçerli Tarih: 04 Mayıs 2024, 11:15
Site: Görele Sol Platformu
URL: http://www.gorelesol.com/yazar.asp?yaziID=21604
Kendimden özür
diliyorum
Yaşadığım süre boyunca
hep merhametimin arkasından yürüdüm, beklentilerimi arkada bıraktım. Kimseden
bir şey beklemedim, doğrusu bu sanıyordum çünkü. Yaşadıklarımı
yaşayamadıklarımı içimde sakladım, sustum bastırdım olsun dedim insanlık bende
kalsın. Ben en iyisini yaşatayım ki istemeye yüzüm olsun dedim. Verdim, hep
verdim karşılığını alıp alamadığıma bakmadan, aslında güçlü olmak değildi
istediğim, ama olmak zorundaydım ve bırakıldım. Kendimi hep erteledim. Kimsenin
beni anlamadığını bildiğim halde hayatıma girenleri bana verilmiş bir görev
olarak gördüm. Herkesi mutlu etmek zorundayım sandım. Benimde mutlu olmam
gerektiğini unutmuşum meğer.. Görevim neyse en iyisini yapmalıydım ki vicdanım
rahat etmeliydi. Birilerinin de bana karşı görevleri olduğunu hiçe saymışım
oysa... Ne yazık ki; Bana verilen rolleri en iyi şekilde oynarken onların
rollerini iyi oynayıp oynamadığına hiç bakmadım. Karşımdakilerin eksiklerini
tamamlamaya çalışırken, onların hatalarını görmeye vaktim kalmamış sanki. Beni
üzmelerine bakmadan, karşılığında ne aldığıma ne hissettiğime aldırış etmeden
hep verdim.. Kendimi nasılda unutmuşum.. unutturmuşlar aslında. Paramparça
olmuş kalbime, cayır cayır yanan içime doğruları söylemeye çalışan beynime,
mutsuz yüzüme hep sus dedim. Sen sus... Kendime haksızlık ettim, kimseye
etmediğim kadar. Herkesi dinledim kendimi dinlemediğim kadar. Kimse benim
yüzümden mutsuz olmasın diye, hiç bir şeyin sebebi ben olmayayım diye mutluluk
oyunlarımı oynadım.. Yetmedi yeni oyunlar buldum. Ama bir gün bir bakmışım ki
paramparça olmuşum. Tutunacak tek duygu bırakmamışım kendime. kendimi teselli
edecek tek şey yokmuş hayatımda. Allak bullak olmuşum.. Kendimi aramaya
çıktığımda yorgun, yılgın, bitkin bir köşede saklanıp ağlayan bir erkek çocuğu
olarak buldum. Ve ona elimi uzattım diyebildiğim tek şey GEÇTİ, bir daha seni
kimse üzemeyecek. Şimdi senden özür diliyorum. Seni bu kadar hiçe saydığım
için, insanların seni bu kadar üzmelerine müsaade ettiğim için, seni hiç bir
zaman dinlemediğim için, üzerine bu kadar sorumluluk yüklediğim için, hakkın
olan bütün duyguları sana yaşatmadığım için... Şimdi tekrar söylüyorum.
İnsanlığından, kalbinden, duygularından, çocukluğundan, hislerinden çok özür
diliyorum... Galiba ben almadan vermenin Allah'a mahsus olduğunu unutmuşum.
Alıntıdır