Sayfayı Yazdır | Pencereyi Kapat | Resimleri Göster
Açıklama:
Kategori: Köşe Yazarları
Eklenme Tarihi: 28 Mart 2015
Geçerli Tarih: 28 Nisan 2024, 18:40
Site: Görele Sol Platformu
URL: http://www.gorelesol.com/yazar.asp?yaziID=20824
DESTEKSİZ ATIŞ
Çeşitli dergi ve gazetelerde birlikte yazdığımız Seyfullah Çiçek’in izniyle kullanıyorum bu başlığı, bu başlık aslında kendilerine ait.
Somut bir örnekten yola çıkarak genel mesajlar vermeyi amaçlıyorum.
Türkiye Omurilik Felçlileri Derneği Görele Şubesi, engelli üyelerine daha iyi hizmet verebilmek için ihtiyaç duyduğu kaynağı sağlamak amacıyla 18 Haziran 2014 tarihinde bir etkinlik düzenledi.
Katılım çok iyiydi. Başta Giresun Valisi, ilçe kaymakamı ve belediye başkanı, siyasiler, iş adamları, sivil toplum kuruluşları temsilcileri ve destek olmak isteyen çok sayıda katılımcı bu etkinlikte yer aldı.
Güzel şeyler oldu. Açık artırmaya çıkartılan ürünler satıldı. Dernek için önemli bir gelir elde edildi.
İstanbul’da iş yapan Göreleli bir iş adamı ve aynı zamanda bir sivil toplum kuruluşunun başkanı mikrofonu alarak şöyle bir açıklamada bulundu: İlçemizde önemli bir kamu görevini yerine getiren Omurilik Felçlileri Derneği’ne tam donanımlı bir araç sağlayacağım dedi.
Salonda bir alkış tufanı koptu. Gerçekten derneğin engelli üyelerini taşımaya yönelik engelli asansörlü bir araca ihtiyacı vardı. Göreleli bir işadamı bu ihtiyacı görmüş ve bu eksikliği tamamlamak için ortaya çıkmıştı. Alkışı da hak etmişti doğrusu!
Bir başka işadamı ise beş adet akülü engelli arabası temin etmeye söz verdi mikrofona gelerek… Bu işadamı da Göreleli ve ilçede ciddi yatırımları var. Aynı zamanda siyasetinde içinde...
O da büyük alkış aldı etkinliğe katılanlardan. O da hak etmişti bu alkışları, akülü engelli arabası bir engelli için her şey demekti. Eliydi, koluydu ve en önemlisi yürüyen ayağıydı.
Onların toplumda yer almasını sağlayan hayat bağıydı.
Etkinlik genelde iyi geçti ancak söz verilen bu araçlar bugüne kadar alınmadı.
Bu alınmayacağı anlamına gelmiyor, araç alacaklarını söyleyenler bir süre koymadılar; altı ay, bir yıl demediler ancak zaman da hızla geçiyor. Makul bir süresi olmalı.
Aslında bu tür vaatlere son yıllarda çokça rastlar olduk. Mesela Van depreminden sonra depremden zarar görenler için bir kampanya yapılmıştı. Ulusal televizyonların bir bölümü ortak yayın yaparak ünlüleri ekrana çıkarmıştı ve bu programa telefonla bağlanan iş adamları ne kadar bağış yapacaklarını ekranlardan açıklamışlardı.
Sonra gazetelere haber oldular; söz verdikleri yardımları yapmamışlardı.
Ekranlarda, sahnelerde atış serbest; kim bilecek kimin ne söz verdiğini ve sözünü tutup tutmadığını. Omurilik Felçlileri Derneği’nin gecesine katılanlardan kaç kişi derneğe uğrayarak söz verilen araçların alınıp alınmadığını sordu.
Belki de alındığını zannediyorlar ya da unutup gittiler zaman içinde.
Ama engelliler unutmadılar o etkinlikte söz verilen araçları. Herkes için belki de sıradan olan o söz veriş bir engelli için yaşamlarının kolaylaştırılması demektir.
Şimdi haklarını yemeyelim; o iş adamlarının zaman içinde derneğe ciddi katkılarının olduğunu görmemezlikten gelemeyiz. Ancak o etkinlikte böylesine büyük sözler verildiğinde beklentiler de yüksek oluyor. Onun için bu beklentilerin karşılanması gerekiyor.
Kimse o isimleri arayarak söz verdiğiniz araçlar ne oldu diye sormak istemiyor. Kimsenin böyle bir mecburiyeti de yok ancak bu beklentiyi ortaya çıkardıktan sonra işin uzaması şık olmuyor.
Peki kim bu iş adamları diyorsunuz değil mi?
Onlar kendilerini biliyorlar, iş yoğunlukları arasında hatırlamıyor olabilirler. Biz hatırlatmak istedik sadece; söz verdikleri araçları getirdikleri gün yapılacak teşekkür töreninde gördüğünüzde hiş şaşırmayacaksınız.