Hani herkes diyor ya sevginin günü olmaz , her gün sev diye …

Sevelim öyleyse , nedir bize engel olan ?

Hani şöyle rolyapmadan , gerçekten bir sevelim , ardında başka bir beklenti olmaksızın.

Biçimsel olmaksızın salt duygularımızla , sevgimizi sunalım .

Bu ben belki gerçekten mutlu olur o zaman denemeye değmez mi?

Sevgi özlemektir , sevgi sabırla beklemektir , sevgi güvenmektir ve sevgi onu kendinden çok sevmektir. İşte bundandır sevgi emektir.

Sevmek zor zanaattir.

Canın yanar , olur olmaz kalbin çarpar , uykun kaçar , en zoru da dalgınlık yapar .

Birilerini dinlerken aniden oradan gidersin , seni orada görenler nerede olduğunu bilemezler bile …

Belki bir yoldur , bir ağacın yaprağı , deniz dalgası , kıvrım kıvrım bulutlar , kır çiçekleri , dilinin dönmediği bir sözcük , küçük bir taş , denizde yüzen balıklar , kıyıya yakın küçük bir ada …

Bir kucak yabani çiçektir , bir gonca güldür olmadık zamanda bakarsın elindedir , batmasın diye dikenleri bile kesilmiştir.

Hiç birinin maddi bedeli yoktur sadece sevgidir ve onun anısıdır.

En değerli pırlanta dan , en pahalı çiçekten değerlidir.

Yürekten paylaşılmış sevginin değerini sevenler bilir.

Kimisi buna aşk diyor , sevgi olmadan aşk olur mu , ona hem uçucu diyorlar , aşk sevginin gaz halimi hani bak kayboldu gitti der gibi…

Uzun yıllar süren evliliklere bakıyorum , birbirine benzemeye başlamış iki insan görüyorum , bir süre sonra davranışlar aynılaşmaya başlıyor yada alışkanlıklar ortak oluşuyor.

Aynılaşmaktan vazgeçenler mi ayırıyor yollarını ?

Yol ayrımı vazgeçmekle başlıyor.

Sevgi sadece bir insanı sevmek değildir diyorlar , doğayı sevmektir , dostları sevmektir onları da sevelim insan yüreği çok büyük hepsini sever öyle de çok sever ki…

Ne kadar kaçmaya çalışsa da bu yürek sever , inkar da etse sevilmeyi ister öyle de çok ister ki , söyleyin, buna kaç kişi karşı çıkar?

İnsanız kabul edelim sevmediğimiz yemeği yemeyiz , sevmediğimiz rengi giymeyiz sevgiyi öyle boyutlarla almışız ki yaşamımıza bir insanı sevmek mi fazla gelecek bize…

Sevgi gününde konuştuğum dostlarımdan çoğu benim sevgilim yok dediler , neden böyle desinler bu boşluk ruhlarında olmasa.

Aslolan sadece anımsanmak birinin seni başkalarından daha çok unutmadığını bilmek bu bile yeter.

İnsanın , insana sevgisi bunca güzel olmasa bu kadar çok şiir , şarkı , roman olur muydu ve umutsuz aşkların öykülerini beyaz perde de izleyenler neden döktüler onca gözyaşını.

Sevgiden vazgeçmeyen yüreklerin cesareti adına kimse sevgisiz kalmasın…